FFO 15 Dag 3: TESTAMENT OF YOUTH, PARADISE TRIP, KNIGHT OF CUPS & VIOLET

TESTAMENT OF YOUTH is gebaseerd op de gelijknamige memoires van schrijfster Vera Brittain. Kort voor het begin van de Eerste Wereldoorlog overwint de jonge Vera Brittain (Alicia Vikander) haar vader en de vele vooroordelen over vrouwen om te beginnen studeren aan de universiteit van Oxford. Samen met haar broer Edward Brittain (Taron Egerton), Roland Leighton (Kit Harington) en Victor Richardson (Colin Morgan) kijkt ze enorm uit naar hun tijd aan Oxford. De vier vrienden hebben het goed voor elkaar. Als de liefde tussen Vera en Roland dan ook nog eens hevig begint te bloeien, lijkt niets hen nog in de weg te kunnen staan. Dan breekt WOI uit en die verandert alles. De drie heren trekken naar de oorlog en Vera geeft haar studies op om als verpleegster te kunnen gaan werken.

TESTAMENT OF YOUTH is geen pure oorlogsfilm. Natuurlijk is de Wereldoorlog een belangrijk onderdeel van de prent, maar eigenlijk draait die rond het leven van de vier jonge mensen. In het begin lijkt iedereen de oorlog te romantiseren: een unieke kans voor jonge mensen om zich te bewijzen, het wordt een korte oorlog, enz. Natuurlijk blijkt niets minder waar te zijn en komen de wreedheden van de gebeurtenis aan bod in korte flarden of brieven en gedichten geschreven door de aanwezige soldaten. De hoofdrol in TESTAMENT OF YOUTH is natuurlijk voor Alicia Vikander. De Zweedse actrice zet hier overduidelijk haar beste beentje voor en speelt op een zowel indrukwekkende als ingetogen manier de jonge schrijfster. De bijrollen zijn die van haar broer en vrienden, waarvoor de casting eigenlijk perfect is. Harington, Morgan en Egerton lijken geboren om hun rol te spelen. De beelden die we te zien krijgen van de oorlog zijn zowel indrukwekkend als beangstigend. Hetzelfde kan gezegd worden voor hetgeen de thuisblijvers moeten doormaken. TESTAMENT OF YOUTH is een aangename verrassing, door het FFO geprogrammeerd als avant-première.

Score: 8/10

Mario Dockers (Gène Bervoets) is een gepensioneerde buschauffeur die als vriendendienst nog één rit aanneemt. Hij brengt een aantal hippiejongeren naar een festival in Kroatië. Bij het reizend volkje zit ook zijn zoon Jimmy (Jeroen Perceval), waarvan hij totaal vervreemd is. De reden daarvoor? Mario heeft zijn zoon aangegeven bij de politie voor het dealen van drugs. In Kroatië ontstaat er echter een indrukwekkende showdown tussen vader en zoon, met op de achtergrond serieuze beats en wat psychedelische middelen.

Regisseur Raf Reyntjens levert met PARADISE TRIPS zijn langspeeldebuut af. Het FFO plant deze film onder de categorie Ensors. De film is genomineerd voor wel 9 filmbeeldjes, dus dat kan tellen en zeker voor een debuut.
In alle eerlijkheid is elke nominatie ook enorm terecht. Er zitten wat schoonheidsfoutjes in het scenario en ook de opbouw van PARADISE TRIPS loopt niet helemaal zoals het moet. Wat de film zo genietbaar maakt is de combinatie van droge humor, het samenspel tussen Bervoets en Perceval en de eerder unieke setting. De film werd opgenomen tijdens het Lost Theory Festival in Kroatië. Reyntjens maakt zijn film helemaal af met enkele hilarische tripmomenten van Mario, die heel veel weg hebben van game figuur Super Mario. PARADISE TRIPS is 90 minuten genieten, waardoor je de kleine mankementen aan de film er graag bijneemt.

Score: 7,9/10

Scenarioschrijver Rick (Christian Bale) neemt de kijker mee op een reis in LA. We zijn getuigen van decadente feestjes, overdreven luxe en nog een hoop andere Hollywooduitspattingen. Ondertussen probeert Rick de vreemde gebeurtenissen rondom hem te plaatsen.

Een film van Terence Malick is altijd speciaal. Velen gebruiken termen als poëtisch en episch om zijn films te omschrijven. Dat eerste is zeker van toepassing op KNIGHT OF CUPS, te zien als avant-première op het FFO. In alle eerlijkheid ben ik geen fan van de films geregisseerd door Malick. Verveling is iets dat regelmatig bij mij optreedt als ik naar een prent van hem kijk. Toch voor deze KNIGHT OF CUPS gaan was dan ook een beetje een risico en dat had ik beter niet genomen.
Malick kan met Bale nog rekenen op heel veel andere sterren: Natalie Portman, Imogen Poots, Cate Blanchett, …. Waarom ze er allemaal aan meewerken is mij een raadsel. Het hoofdpersonage Rick (Bale) zoekt de betekenis van alle gebeurtenissen in zijn leven, terwijl de kijker zijn hoofd moet pijnigen over de betekenis van het geheel. Daar komt nog bij dat KNIGHT OF CUPS traag is én veel te vaag. De kijker moet te hard nadenken om iets te begrijpen en zelfs dat lukt niet altijd. Een film mag van mij best uitdagend zijn, maar aan KNIGHT OF CUPS kan ik kop noch staart brengen.

Score: 4/10

De afsluiter voor vandaag is VIOLET. De debuutfilm van Bart Devos heeft als centraal thema het rouwproces. We zien Jesse (Cesar De Sutter) samen met zijn vriend Jonas een beetje rondhangen in een winkelcentrum ergens in Brussel. Ze komen twee oudere jongens tegen, er ontstaat een gevecht en Jonas ligt dood te bloeden op de grond. De moord op Jonas is voor Jesse aangrijpend, traumatisch en moeilijk op elk mogelijk vlak. Hij is niet in staat om hierover te praten, waardoor hij meer en meer geïsoleerd raakt van zijn andere vrienden, die vragen stellen over wat er gebeurde met Jonas.

Getuige zijn van de moord op één van je beste vrienden is niet direct iets dat ik in mijn leefwereld terug kan vinden. Bas Devos kiest voor VIOLET een benauwend cameraperspectief waardoor het (te) moeilijk is, om je als kijker volledig in te leven in het verhaal. Het drama dat de film en zijn personages zo tekent, gebeurt te ver weg, terwijl het verwerkingsproces van te dichtbij (veel close-ups) wordt gevolgd. Het nietszeggende einde, de laatste minuut van de film, zorgen ook niet voor een positieve noot bij VIOLET. Wat weer wel positief is, is de stilte in de prent. Er zijn zeker dialogen, maar helemaal niet zo veel. Hetgeen de jonge Jesse meemaakt is gewoon ook te moeilijk om uit te drukken in woorden. Langs de ene kant zit hij met een schuldgevoel, terwijl hij langs de andere kant enorm blij is dat die nog leeft. Het bezorgt zijn personage een interessante dualiteit, die ook te zien is bij de rest van de cast. Er zijn mensen die hem niets kwalijk nemen, terwijl anderen hem een lafaard vinden. VIOLET won het afgelopen jaar heel wat prijzen in het filmfestival circuit. De prent is ook genomineerd voor de Ensors en is in dat kader te zien op het FFO.
VIOLET is een degelijke film, die door middel van een beter cameraperspectief al een pak beter zou zijn. Dat neemt echter niet weg dat je de film toch eens moet bekijken als je de kans hebt.

Score: 7,3/10